Vandaag even niets ‘taalzinnigs’, maar gewoon een cadeautje voor iedereen die het maar wil ontvangen.

Kwam ik van de week toevallig weer eens dat prachtige ‘Shine Silently’ tegen van Nils Lofgren. Een prachtige versie uit 1995, live, in één van de 2 meter sessies van Jan Douwe Kroeske. Ik luisterde wel 3, 4 keer en daarna nog eens en nóg eens…. Dit nummer blijkt me nu meer te raken dan ooit. Iedere dag weer die vreselijke berichten. Het ene drama hemelsbreed misschien dichterbij dan het andere, maar daarom niet persé erger.

In mijn eigen beperkte wereldje houd ik me steeds stoïcijnser vast aan de warmte en liefde van de mensen om me heen. Ik wíl gewoon blijven geloven in de kracht daarvan. Ondertussen hopend dat het genoeg is om overeind te blijven in deze wereld vol mensen die de warmte en liefde kwijt lijken te zijn en alleen nog maar kunnen handelen vanuit haat, kilte en wantrouwen.

Ik ben wel de laatste die een statement zou willen schrijven. Wat ik wel wil? Jouw even onderdompelen in dit prachtige liedje van lang geleden….En dat je dan voor 9 minuten jouw warmte, in alle stilte, op je omgeving laat stralen. Dat moet toch op zijn minst een béétje helpen?